کهنه نما نمودن فرش

پشم های فرش با گذشت زمان و در اثر اصطکاک با عوامل خارجی و یا به اصطلاح "پاخوردن" فلس های خود را از دست داده کهنه نما و شفاف می شوند. برای کهنه نما نمودن فرش و برای آنکه قالی ها رنگ آمیزی خام و زننده ی خود را از دست بدهند، از دیرزمان در ایران مرسوم بوده است که فرش ها را در کوچه بازار در زیر پای عابرین قرار داده و یا در آفتاب پهن کرده و با آب و چوبک و خاکستر که خاصیت قلیایی دارند آنها را شست و شو می دادند. همین عمل را نیز می توان با یک ماده ی شیمیایی به نام هیپوکلریت کلسیم که نام تجاری آن سود و یا پودر سفیدگری است انجام داد، چه پشم در مجاورت املاح کلر فلس های خود را از دست داده و صیقلی می شود. این عمل را اصطلاحا کلرینه کردن پشم و یا دواشور نمودن می نامند. عمل دواشور نمودن بیشتر در مورد فرش های صادراتی معمول است و تجار فرش برای آنکه اصالت و قدمت بیشتری به فرش های خود بدهند آن ها را را دواشور کرده و سپس صادر می نمایند.  ولی با روش های جدید آزمایشگاهی می توان نوع رنگ های به کار رفته و همچنین قدمت الیاف فرش را تشخیص داد. به کمک همین روش ها امروزه توانسته اند تاریخ بافت برخی از فرش هایی را که در این اواخر به تقلید از کارهای قرون گذشته بافته و به غلط به آن زمان ها منتسب کرده اند، تعیین کرد. 

منبع: افسانه ی جاویدان فرش ایران (1389) محمدجواد نصیری، محمدرضا عبدالعلی (طراح)، آسیه دهقانی (طراح)، فرهنگسرای میردشتی